هدهد، پیام آور عشق و فرزانگی

شب شهادت زهرا ، شب غریبی مولاست
شب یتیمی‌شیعه ، شب تولد غمهاست

امانتی که خداوند ، بر زمین و زمان داد
وجود کاملۀ نازنین حضرت زهراست

شکسته‌اند پلیدان دل امانت حق را
از این جسارت عظمی‌تمام عرش مُعزاست

شکسته‌ قلۀ صبر رفیع حیدر ازین غم
که این شکسته امانت ، چراغ عالم بالاست

شده‌ست زینب دلخسته عهده‌دار یتیمان
ولی برای پدر ، عهده‌دار صبر و تَسَلاست

کجاست ابر سیاهی که تا سپیده بگرید
به حال آنکه عزا دارد و به جبر شکیباست

ز اشک‌های نهانی ز بغض‌های گلوگیر
هدف گریز ز خوشحالی و شماتت اعداست

چرا نهاده علی دست و سر به گوشۀ دیوار
مگر چه زخم نهانی ، عیان به دیدۀ اسماست

: تو زخم فاطمه ، اسما، نهان مساز که دیدم
هر آنچه دیدن آن را ز هیچ دیده نمی‌خواست

چرا عزیز نگفتی به من حدیث غمت را
چگونه تاب بیارم کنون که زخم هویداست

چراغ کلبۀ عشق خدا شکسته ، دریغا
بدون فاطمه ، مولا درون کلبه چه تنهاست

چراغ داغ بیفروز تا سپیده غلاما
که شام رحلت بانو و شام غربت مولاست

دوستی و دشمنی با حضرت پروردگار
یک محک دارد ، عیان ، در طول عمر روزگار

حب و بغض فاطمه باشد طراز قهر و قرب
می‌شود در این محک اسرار هر دل آشکار

بغض زهرا باعث قهر خداوند جلیل
حُب او مفتاح قرب حضرت پروردگار

هرکه دارد حُب زهرا هست عاشق بر خدا
هر که دارد بغض او ، دشمن بُود با کردگار

هرچه زهرا دوست دارد هست محبوب و نکو
هرچه او دشمن بدارد هست مغضوب و شرار

در رضای فاطمه باشد رضا و لطف حق
باعث آزار او گردد به قهر حق دچار

گر عیار و قیمت خود را محک خواهی زدن
قدر خود با حُب زهرا سَنج در فعل و شعار

احتیاجی نیست بر معیار و میزانهای سخت
حُب و بغض او بُود آسان‌ترین کشف عیار

او فراتر از بهشت است و بهشت انعام اوست
هرکه خارج شد ز جنت ، جای می‌گیرد به نار

هست کوثر مظهر و مصداق اطفاء حریق
هرکه از کوثر گریزان شد ، به آتش شد دچار

هست کوثر برترین لطف خدا بر کل خلق
لطف خاصش شد ز حب او به این امت نثار

گشت پاداش رسالت در محبت جلوه‌گر
حب زهرا هست امر حضرت پروردگار

کسب جنت در حقیقت مشکل و پیچیده نیست
گر همین یک از هزاران امر سازی اختیار

خوب پاداش نبی دادند بعد از مرگ او
شرمگین تاریخ شد زین اتفاق ناگوار

مدح زهرا شد ز حق بر حضرت احمد عطا
او ز نزد خود نَزَد حرفی مگر با اذن یار

در کنار مدح زهرا ، مصطفی فرموده است:
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

فاطمه باشد صراط‌ المستقیم اعتقاد
عروة‌الوُثقای خوشبختی است حب آن نگار

گرچه مجهول است قبر آن عزیز کائنات
کل هستی هست او را موطن و بیت و مزار

نور زهرا در وجود وارث او منجلی است
آنکه عالم هست از نور وجودش برقرار

هست او صاحب عزا در سوگ سرخ مادرش
سوگ یعنی اهتزاز خیمه‌های انتظار

حُب زهرا صلح و وحدت می‌دهد بر مسلمین
هست امت در عزای صلح و وحدت سوگوار

همسفر شو با ولایت در ره وحدت غلام
گر که هستی از غم مولا و بانو داغدار